สงขลาพอเพียง : เครือข่ายสร้างเสริมสุขภาพจังหวัดสงขลา - Songkhla Health

โดย นพ.สุภัทร ฮาสุวรรณกิจ

การมีชีวิตอยู่ในสังคมตะวันตกนั้น ไม่ง่ายเหมือนอยู่บ้านเรา หากตกงานก็ไปผ่อนรถเข็นมาขายผลไม้ ขายข้าวมันไก่ ขับมอเตอร์ไซด์รับจ้างหรือหาบไข่ปิ้งขายแบบไทยๆไม่ได้เลย กลับไปบ้านนอกปลูกผักก็ไม่มีที่ดินเหลือแล้ว ทางเดียวที่จะมีชีวิตรอดก็คือการขอรับความช่วยเหลือให้รัฐบาลเลี้ยงระหว่างรอหางาน

กติกาปี 2012 ของเบลเยียม คนตกงานหรือมีรายได้ต่ำกว่าเส้นความยากจน คนโสดที่ไม่มีครอบครัวจะได้เบี้ยยังชีพ (living wage) คนละ 785 ยูโร หากมีลูกที่อายุน้อยกว่า 18 ปีอยู่ด้วยจะได้เป็น 1,050 ยูโร แต่ถ้าลูกที่โตกว่า 18 ปี ก็จะได้เพิ่มอีก 525 ยูโรสำหรับคนๆนั้น รัฐบาลกลางจ่ายครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งที่เหลือเป็นเงินของเทศบาล กระจายอำนาจแล้วก็ต้องกระจายความรับผิดชอบไปด้วย

ที่เมืองไครเบเก้ ที่มีประชากร 15,000 คน มีคนที่ได้รับเงินยังชีพนี้ราว 150 คน/เดือน ใช้เงินกว่าปีละ 1 ล้านยูโร หากเศรษฐกิจตกต่ำผู้คนตกงาน ภาระด้านนี้ก็จะมากขึ้น เงิน 785 ยูโรมากไหมสำหรับที่นี่ ก็ต้องกระเบียดกระเสียร เพราะแค่ค่าเช่าบ้านที่คนจนส่วนใหญ่ต้องเช่าก็ราว 400 ยูโรเข้าไปแล้ว ยังมีค่าน้ำไฟแก๊สโทรศัพท์ แปลว่าเหลือเป็นค่ากินต่อวันไม่ถึง 10 ยูโร ราคาแซนวิชกินอิ่มอย่างต่ำก็ราว 3-5 ยูโร แต่ขนมปังปอนด์ละยูโรเดียว ก็พอจะประทังชีวิตในยามยากจน

นอกจากเบี้ยยังชีพ เขายังมีเงินสังคมสงเคราะห์ให้กับคนที่เกิดจนกะทันหันในยามวิกฤตของชีวิต เช่นเมื่อลูกเปิดเทอม ประสบอุบัติเหตุ เจ็บป่วยขาดรายได้ ไฟไหม้บ้าน ก็ไปยื่นขอรับเงินช่วยเหลือแบบให้เปล่าได้ที่เทศบาล อันนี้สำคัญเพราะหากไม่มีเงินจ่ายค่าไฟค่าแก็สอาจหนาวตายได้ในหน้าหนาว หรือไม่ก็ต้องออกมาขอทาน ความจนชั่วขณะจึงได้รับการดูแล เพื่อไม่ให้เกิดปัญหากับสังคม แต่แน่นอนว่าก็ต้องเข้าโปรแกรมฟื้นฟูชีวิตและวินัยการเงินกับนักสังคมเคราะห์ของเทศบาล

เมื่อสังคมที่นี่เป็นสังคมเมือง ความเป็นชุมชนเหลือน้อย การเกื้อกูลของญาติมิตรลดลงไป รัฐสวัสดิการสังคมจึงเป็นทางเลือกราคาแพงมากที่เหลืออยู่ ระบบสังคมรัฐสวัสดิการของโลกทุนนิยมในยุโรปที่นี่ประเทศคอมมิวนิสต์ยังอาย เพราะเขาถือว่าการที่รัฐปล่อยให้ประชาชนคนจนอยู่อย่างต่ำกว่ามาตรฐานความเป็นมนุษย์นั้นผิดรัฐธรรมนูญ