สงขลาพอเพียง : เครือข่ายสร้างเสริมสุขภาพจังหวัดสงขลา - Songkhla Health

โดย นพ.สุภัทร ฮาสุวรรณกิจ

การจัดการขยะของเบลเยียมเป็นเรื่องหนึ่งที่น่าสนใจมากสำหรับสังคมไทย บ้านเราแม้จะพยายามแยกขยะ แต่สุดท้ายรถขนขยะก็โยนเข้าไปในกองเดียวกัน แต่ที่นี่ในวันนัดเก็บขยะประจำสัปดาห์ รถเก็บขยะมากัน 4 คันเพื่อเก็บขยะ 4 ประเภทที่แต่ละบ้านแยกไว้แล้ว คนแยกขยะก็มีกำลังใจในการแยกขยะ อันนี้คือหัวใจของความสำเร็จในสายตาของผมเลยครับ

ขยะครัวเรือนที่นี่ให้แยกเป็น 4 ประเภทคือ ถุงสีฟ้าสำหรับกระป๋องโลหะ กล่องใส่นมใส่น้ำส้ม ขวดพลาสติกทุกชนิดไม่ว่าขวดน้ำจนถึงขวดแชมพู ให้ใส่ถุงสีฟ้าเพื่อนำไป recycle ประเภทที่สองคือขยะเปียก เศษผักผลไม้เศษอาหารที่ย่อยสลายได้ให้นำใส่ถุงสีเขียว ประเภทที่สามคือกระดาษทุกชนิดไม่ว่ากระดาษสมุดจนกระดาษลังและวารสารเก่าแยกออกมาไว้อีกกอง และสุดท้ายคือขยะที่เหลืออื่นๆที่จัดประเภทไม่ได้ ส่วนใหญ่ก็เช่นถุงพลาสติก โฟม ให้แยกใส่ถุงสีขาวที่พิมพ์ว่า rest แปลว่าที่เหลือครับ ทางเทศบาลจะมาเก็บขยะสัปดาห์ละ 1วัน ในค่ำนั้นทุกบ้านก็จะขนออกมาไว้หน้าบ้าน ตอนเช้ารถเก็บขยะก็จะมาเป็นขบวนทยอยมาเก็บไปโดยนำไปปนกัน ส่วนขวดแก้วนั้นต้องนำไปทิ้งเองในที่ทิ้งขวดที่ตั้งตามมุมถนน

ที่นี่ไม่มีการเก็บค่าเก็บขยะ แต่ถุงใส่ขยะนั้นต้องไปซื้อถุงที่มีตราของเทศบาลเท่านั้น ไม่สามารถใช้ถุงสีเดียวกันที่หามาเอง เขาจะไม่เก็บให้ ไม่เก็บจริงๆครับอันนี้ประสบการณ์ตรงเพราะถุงหมดเลยลองดู ปรากฏว่าตั้งกองอยู่หน้าบ้านต้องขนกลับมาใส่ถุงให้ถูกต้องรออีกอาทิตย์จึงจะเอาออกมาตั้งใหม่ ถุงฟ้าถุงเขียวนั้นดูใสๆ จะมองเห็นขยะข้างใน หากทิ้งผิดประเภทเขาไม่เก็บให้เราเช่นกัน ราคาถุงนี้ก็แพงกว่าปกติหลายเท่า ถุงสีเขียวมีความโดดเด่นที่ย่อยสลายได้เร็วเปื่อยง่าย เข้าใจว่าการระบุให้ใช้ถุงที่มีตราเทศบาลเท่านั้น ก็เป็นวิธีการเก็บค่าธรรมเนียมการเก็บขยะแบบหนึ่ง และยังระบุได้ด้วยว่าขยะนี้เป็นของเทศบาลไหน จะได้ไม่ไปทิ้งข้ามเขตกันด้วย

ที่สำคัญงานเก็บขยะนั้นสกปรก เงินเดือนจึงสูงกว่างานปกติครับ งานเสี่ยงมากสกปรกมากก็ควรมีเงินเดือนมาก คนเก็บขยะที่เห็นจึงมักเป็นคนผิวขาวไม่ใช่คนผิวสี ศิลปะในการจัดการขยะในเบลเยียม น่าจะไม่ยากในประยุกต์ใช้ในเมืองไทย