นี่คือนิทานชายขอบ เรื่อง “แพะกินเสือ”
.......................
นี่คือนิทานชายขอบ เรื่อง “แพะกินเสือ”
ร ราวป่าแห่งหนึ่ง วันนี้อากาศร้อนอบอ้าวตั้งแต่แสงอาทิตย์ผ่านพ้นยอดเขานมสาว หริ่งเรไรไม่กล่อมป่า เหมือนเช่นทุกวัน ในถ้ำริมสายน้ำห้วยขี้ค้อน อันเป็นที่อาศัยของแพะแม่ลูกอ่อน หลังจากออกไปหา หญ้าอ่อนริมธารตั้งแต่น้ำค้างยังไม่แห้ง เมื่ออิ่มหญ้า อิ่มน้ำแล้ว หัวอกของแม่แพะ ก็เป็นห่วงลูกซึ่งอยู่ ในช่วงเวลาให้นม แต่วันนี้อากาศร้อนกว่าทุกวัน เมฆฝนตั้งเค้าทะมึนมาจากทิศหัวนอนเมื่อไปถึงถ้ำด้วยความหิวและอากาศร้อนผิดปกติ เจ้าลูกแพะส่งเสียงร้องดังก้องหุบเขา แม่แพะก็ปรามลูกว่า “อย่าร้องดังไป เดี๋ยวเสือได้ยิน เห็นว่ามันเข้ามาหากินในป่าของเรา” พูดไม่ทันขาดคำ
ที่ปากถ้ำก็ปรากฏเงา ของเจ้าลายพาดกลอนตัวโต ที่เดินตามเสียงของลูกแพะมา ส่วนแม่แพะ กลัวเสือก็กลัว
เมื่อข่มความกลัวได้ ก็เอ่ยเสียงดังคับถ้ำว่า “เอ...! เจ้าลูกดื้อ ยังส่งเสียงร้องอยู่ได้ เมื่อตอนเช้าเจ้ากินเสือไปตัวหนึ่งแล้วยังไม่อิ่มอีกหรือ แม่ไม่รู้จะไปหาเสือมาจากที่ไหน ตอนนี้เสือยิ่งหายากเข้าไปทุกวันแล้ว"
........
คนภูเขาคนภูเขาคนภูเขา