โดย นพ.สุภัทร ฮาสุวรรณกิจวันหนึ่งผมได้เรียนทางไกลอยู่ที่บ้าน อยู่กันคนละที่ทั้งคนเรียนและคนสอน อาจารย์ที่สอนนั้นอยู่กรุงอัมสเตอร์ดัม ประเทศเนเธอร์แลนด์ แม้จะไม่ไกลห่างไปเพียงสองชั่วโมงรถไฟวิ่ง แต่ก็สอนมาจากที่สถาบัน นักเรียนก็ไม่ต้องไปโรงเรียน แต่มีกระบวนการจัดการให้มาเรียนรู้ร่วมกัน online ผ่านการสื่อสารในโลกแห่งยุคข้อมูลข่าวสารที่วิ่งด้วยความเร็วแสงครั้งนี้เป็นครั้งที่สองของการเรียน online ครั้งแรกนั้นทุกคนไปนั่งด้วยกันที่ห้องเรียน ฟังบรรยายจากอาจารย์ที่อยู่ประเทศสหรัฐอเมริกา ด้วยโปรแกรมที่ต้องจ่ายค่าสมาชิก แต่ถือว่าถูกกว่าค่าเครื่องบินวิทยากรอย่างมาก เราสามารถเห็นหน้าตาของผู้บรรยาย เห็นสื่อที่นำเสนอเช่น powerpoint ได้ชัดเจน อาจารย์ที่นี่ก็ร่วมแลกเปลี่ยนสอนเสริมไปพร้อมๆกัน เราสามารถถาม
โดย นพ.สุภัทร ฮาสุวรรณกิจครั้งแรก ๆ ที่เดินผ่านร้านนี้ เต็มไปด้วยควันบุหรี่ ผู้ชาย จอคอมพิวเตอร์ภายในร้านจำนวนมากและตัวเลขในจอราวกับตัวเลขตลาดหุ้น พร้อมกับทีวีหลายเครื่องให้ลุ้นดูกีฬา ในตอนแรกผมไม่รู้ว่าคือร้านอะไร สุดท้ายถึงมารู้ว่าเป็นร้านรับแทงบอลนั่นเอง ไม่เฉพาะฟุตบอลแต่รับพนันกีฬาทุกประเภทสภาพภายในร้านก็แทบจะหาเจ้าหน้าที่ไม่เจอ เข้าใจว่าเป็นการแทงพนันกับเครื่องคอมพิวเตอร์ ใส่รหัสของตนเอง เลือกกีฬา เลือกจำนวนเงินที่จะแทงพนัน เลือกอัตราต่อรองที่สนใจ แล้วรอลุ้นผลการแข่งขัน ไม่ต้องพกเงินมาจ่าย เพราะทุกอย่างหักจากบัญชีธนาคาร จำนวนเงินที่จะพนันต่อครั้งก็มีจำนวนตามกติกา และหากชนะพนันเงินก็โอนเข้าบัญชีหลังหักภาษีตามกฎหมายกำหนด ทุกรายการพนันอยู่ในสายตาและสืบค้นข้อมูลย้อนหลังได้และหนีการเสียภ
โดย นพ.สุภัทร ฮาสุวรรณกิจอะโตเมียม (Atomium) เป็นสัญลักษณ์หนึ่งของประเทศเบลเยียม เฉกเช่นหอไอเฟลแห่งประเทศฝรั่งเศส เทพีเสรีภาพแห่งสหรัฐอเมริกา กำแพงเมืองจีนของประเทศจีน สำหรับปะเทศไทยนั้นน่าจะเป็นวัดพระแก้วหรือไม่ก็วัดอรุณฯอะโตเมียมสร้างในปีคศ. 1958 เพื่อใช้เป็นสัญลักษณ์ในงาน world fairโ58 ที่จัดในปี 1958 ออกแบบเป็นโมเลกุลของผลึกธาตุเหล็กที่มีการจับตัวของอะตอมแบบเก้าอะตอมสานกันเป็นผลึก โดยนำสัดส่วนจริงมาขยาย 165 พันล้านเท่า ซึ่งขณะนั้นก็ได้กลายมาเป็นธรรมเนียมแล้วว่า ประเทศใดเป็นเจ้าภาพจัด world fair หรืออาจเรียกว่า world expo นั้นต้องสร้างสัญลักษณ์ที่โดดเด่นขึ้นมาเฉกเช่นที่ ปารีสจัด world expo ในปี 1889 แล้วสร้าง Eiffel tower หรือหอไอเฟลขึ้นมาอย่างยิ่งใหญ่ เบลเยียมเลยต้องสร้างอะไรสักอย่
โดย นพ.สุภัทร ฮาสุวรรณกิจคนไทยส่วนใหญ่รับรู้ว่าตนเองมีอำนาจตามระบอบประชาธิปไตยก็ราวไม่เกินห้านาทีในคูหาเลือกตั้ง หลังจากนั้นเสียงของประชาชนก็แทบจะไม่มีโอกาสได้แสดงออกบอกกล่าวอีกเลย ไม่มีช่องทางในการแสดงความคิดเห็นและร่วมตัดสินใจ การออกมาชุมนุมประท้วงจึงเป็นหนทางเดียวที่เสียงประชาชนจะดังได้ แต่นั่นก็ทำให้ปัญหาเล็กๆมากมายไม่ถูกแก้ไขใดๆจิตวิญญาณประชาธิปไตยที่แท้จริงคือการเคารพสิทธิของผู้อื่น เมื่อเคารพสิทธิของเขา เราจะให้เกียรติ สอบถามความเห็นก่อนตัดสินใจใดๆ การมีช่องทางให้ประชาชนร่วมตัดสินใจต่างหากที่บ่งบอกถึงประชาธิปไตย ตัวอย่างหนึ่งที่ชัดเจนมากและเกิดสม่ำเสมอในสถาบันที่เรียนก็คือ เมื่ออาจารย์ต้องการหรือเสนอคาบเรียนเพิ่มเติมจากตารางที่กำหนดไว้ล่วงหน้าแล้ว อาจารย์จะถามนักเรียนก่อนเสมอว่า จ
โดย นพ.สุภัทร ฮาสุวรรณกิจการมีชีวิตอยู่ในสังคมตะวันตกนั้น ไม่ง่ายเหมือนอยู่บ้านเรา หากตกงานก็ไปผ่อนรถเข็นมาขายผลไม้ ขายข้าวมันไก่ ขับมอเตอร์ไซด์รับจ้างหรือหาบไข่ปิ้งขายแบบไทยๆไม่ได้เลย กลับไปบ้านนอกปลูกผักก็ไม่มีที่ดินเหลือแล้ว ทางเดียวที่จะมีชีวิตรอดก็คือการขอรับความช่วยเหลือให้รัฐบาลเลี้ยงระหว่างรอหางานกติกาปี 2012 ของเบลเยียม คนตกงานหรือมีรายได้ต่ำกว่าเส้นความยากจน คนโสดที่ไม่มีครอบครัวจะได้เบี้ยยังชีพ (living wage) คนละ 785 ยูโร หากมีลูกที่อายุน้อยกว่า 18 ปีอยู่ด้วยจะได้เป็น 1,050 ยูโร แต่ถ้าลูกที่โตกว่า 18 ปี ก็จะได้เพิ่มอีก 525 ยูโรสำหรับคนๆนั้น รัฐบาลกลางจ่ายครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งที่เหลือเป็นเงินของเทศบาล กระจายอำนาจแล้วก็ต้องกระจายความรับผิดชอบไปด้วยที่เมืองไครเบเก้ ที่มีประชากร 1
โดย นพ.สุภัทร ฮาสุวรรณกิจการพ่นสีลงตามฝาผนังหรือพื้นที่สาธารณะนั้นมีให้เห็นตลอดทางที่เดินทางในเบลเยียมและยุโรป มีทั้งที่ใช้ความสามารถแบบที่เห็นในภาพหรือแบบพ่นสีดำขีดๆเขียนๆไม่สวยงามตามกำแพงหรือตู้โทรศัพท์ ประเทศพัฒนาแล้วกับด้อยพัฒนาต่างก็มีปรากฏการณ์วัยรุ่นวุ่นวายแบบนี้เหมือนกัน จนไม่รู้ว่าใครเป็นชาติที่เริ่มกันอย่างแพร่หลายก่อนกันพื้นที่สาธารณะของเบลเยียมนั้นเช่นสถานีรถไฟ กำแพงสาธารณะ แม้แต่ตู้รถไฟเก่าที่จอดทิ้งไว้ ดูเหมือนว่าจะเป็นพื้นที่ของการแสดงออกของวัยรุ่นวัยแร็ปเป็นอย่างดี เลอะเทอะไปหมดทั้งเมือง ความศิวิไลซ์ด้วยความประณีตของศิลปวัฒนธรรมตะวันตกก็เต็มไปด้วยความปนเปื้อนแห่งวัฒนธรรมขบถ แต่ยังดีที่ว่าในส่วนของบ้านเรือนผู้คนที่มีเจ้าของอยู่อาศัยกับโบราณสถานนั้น ไม่ค่อยเห็นการขีดเขียนแบ
โดย นพ.สุภัทร ฮาสุวรรณกิจการจัดการขยะของเบลเยียมเป็นเรื่องหนึ่งที่น่าสนใจมากสำหรับสังคมไทย บ้านเราแม้จะพยายามแยกขยะ แต่สุดท้ายรถขนขยะก็โยนเข้าไปในกองเดียวกัน แต่ที่นี่ในวันนัดเก็บขยะประจำสัปดาห์ รถเก็บขยะมากัน 4 คันเพื่อเก็บขยะ 4 ประเภทที่แต่ละบ้านแยกไว้แล้ว คนแยกขยะก็มีกำลังใจในการแยกขยะ อันนี้คือหัวใจของความสำเร็จในสายตาของผมเลยครับขยะครัวเรือนที่นี่ให้แยกเป็น 4 ประเภทคือ ถุงสีฟ้าสำหรับกระป๋องโลหะ กล่องใส่นมใส่น้ำส้ม ขวดพลาสติกทุกชนิดไม่ว่าขวดน้ำจนถึงขวดแชมพู ให้ใส่ถุงสีฟ้าเพื่อนำไป recycle ประเภทที่สองคือขยะเปียก เศษผักผลไม้เศษอาหารที่ย่อยสลายได้ให้นำใส่ถุงสีเขียว ประเภทที่สามคือกระดาษทุกชนิดไม่ว่ากระดาษสมุดจนกระดาษลังและวารสารเก่าแยกออกมาไว้อีกกอง และสุดท้ายคือขยะที่เหลืออื่นๆที่จัดป
โดย นพ.สุภัทร ฮาสุวรรณกิจลินดา เป็นหญิงอายุ 45 ปี ประสบอุบัติเหตุแล้วพิการเพราะมีการบาดเจ็บของกระดูกสันหลัง หลังจากหมอให้กลับบ้าน เขาต้องมีชีวิตหลักบนรถเข็น และมีสายสวนปัสสาวะที่หน้าท้อง เนื่องจากกระเพาะปัสสาวะไม่ทำงาน และควรต้องทำความสะอาดสายสวนปัสสาวะนั้นทุกวัน และใส่ยาล้างกระเพาะปัสสาวะทุกสัปดาห์ ลินดาอาศัยในบ้านกับลูกที่เรียนมหาวิทยาลัย ซึ่งกลับบ้านไม่ทุกวัน ลินดาจะอยู่อย่างไรอย่างมีศักดิ์ศรีและมีคุณภาพชีวิตในช่วงชีวิตที่เหลืออีกหลายสิบปีสิ่งที่สำนักสวัสดิการสังคม (social service) ได้ดูแลลินดานั้นเริ่มด้วยการจ่ายรายได้ขั้นต่ำให้ลินดา ที่เพียงพอต่อการดำรงชีวิตพื้นฐาน เพื่อจ่ายค่าเช่าบ้าน ค่าอาหาร ค่าสาธารณูปโภคทั้งค่าน้ำ ค่าไฟฟ้า ค่าก๊าซ และค่าใช้จ่ายทั่วไป ในอัตราที่รัฐกำหนด โดยทั่วไ
โดย นพ.สุภัทร ฮาสุวรรณกิจฝรั่งเขาเรียกอาคารนี้ว่า town hall เป็นสำนักงานเทศบาลเมืองแอนเวิร์ป ปัจจุบันเป็นที่นั่งทำงานของนายกเทศมนตรี ไม่ใช่ศาลากลางที่ผู้ว่าราชการจังหวัดนั่งทำงาน เพราะที่นี่ไม่มีการปกครองส่วนผู้ภูมิภาคไม่มีผู้ว่าเหมือนบ้านเรา วันนี้เขามีธงชาติ 5ผืนเด่นสง่าหน้าสำนักงานไล่มาตั้งแต่ธงสหประชาชาติ ธงสหภาพยุโรป ธงประเทศเบลเยียม ธงภูมิภาคเฟลมมิช และสุดท้ายธงจังหวัดแอนเวิร์ป แสดงถึงความเชื่อมต่อจากท้องถิ่นสู่ระดับโลกในราวศตวรรษที่ 16 นั้น แอนเวิร์ปเป็นเมืองที่ประดุจแมนฮัตตันแห่งยุโรป เป็นท่าเรือใหญ่รองมาจากรอตเตอร์ดัมแห่งเนเธอร์แลนด์ การค้าขายการธนาคารเจริญรุ่งเรืองมาก ผู้บริหารเมืองได้ว่าจ้างสถาปนิกชาวอิตาลีเป็นผู้ออกแบบอาคารนี้ตามศิลปะแห่งเมืองฟลอเรนซ์ในยุคเรอเนซองส์ เขากระจาย
โดย นพ.สุภัทร ฮาสุวรรณกิจร้านมือสองในเมืองแอนเวิร์ปมีหลายร้านและเปิดขายกันเป็นเรื่องเป็นราว ไม่ใช่แค่เปิดท้ายตามตลาดนัดประจำสัปดาห์เท่านั้น ร้านมือสองนั้นขายดีไม่น้อย เพราะสินค้าราคาถูก ส่วนคุณภาพนั้นเกินราคา เพียงแต่ต้องทำใจว่ามีคนเขาใช้มาก่อนแล้ว ร้านมือสองส่วนใหญ่ก็ไม่พ้นขายเสื้อผ้า คงเพราะเสื้อผ้าเป็นสิ่งที่มีอยู่เหลือเฟือล้นตู้มากที่สุดของบรรดาทรัพย์สินในบ้าน นอกจากนี้ยังมีร้านซีดีเพลงมือสอง ร้านรวมมิตรมือสองคือมีของหลากหลายประเภท ร้านหนังสือ-ของเล่นมือสองด้วย หลายร้านก็ใช่ว่าจะขายแต่ของมือสอง เพราะชอคโกแล็ตหรือขนมมือสองนั้นคงเป็นไปไม่ได้ที่นี่มีทั้งร้านที่เป็นเอกชนเชิงธุรกิจและร้านเพื่อการกุศลอย่างเช่นร้านมือสองของ Oxfam ในรูปนี้ ร้านมือสองของเอกชนเพื่อกำไรนั้นดูคึกคักน่าซื้อหา ตั้
