สงขลาพอเพียง : เครือข่ายสร้างเสริมสุขภาพจังหวัดสงขลา - Songkhla Health

โดย นพ.สุภัทร ฮาสุวรรณกิจ

เมืองบรูจจ์(Brugge)เป็นเมืองเก่าแก่ที่สำคัญในยุโรปตอนเหนือ เป็นเมืองท่าค้าขายเชื่อมต่อระหว่างแผ่นดินใหญ่กับทะเลเหนือ เมืองในสมัยโบราณนั้นจะมีกำแพงเมืองล้อมรอบ มีประตูเมืองเปิดปิดเป็นเวลา ประตูเมืองด้านหนึ่งในทันทีที่ข้ามคลองเข้าประตูเมืองมานั้น จะพบกับโรงพยาบาลที่ก่อตั้งสร้างมาเมื่อ 800 ปีที่ผ่านมา โดยอาคารหลังนั้นก็คืออาคารสีเทาหลังกลางในภาพนั่นเอง และต่อมามีการสร้างเพิ่มเติมในภายหลังอีกทั้งสองข้างและด้านหลังจนใหญ่โต

โรงพยาบาลในสมัยนั้นเป็นของศาสนจักรโรมันคาทอลิก โรงพยาบาลกับโบสถ์จึงอยู่ในรั้วเดียวกัน นิยามของการเป็นโรงพยาบาลในสมัยนั้นมีความหมายที่แตกต่างจากปัจจุบัน ในสมัยนั้นหากเจ็บป่วยมักรักษาอยู่ในหมู่บ้าน แต่เมื่อใครรู้ตัวเองว่าใกล้จะตาย จะเดินทางมาที่โรงพยาบาลแห่งนี้ เพื่อมาอยู่ใกล้กับพระเจ้า โรงพยาบาลจึงเป็นสถานที่สำหรับผู้ที่ป่วยหนักและคิดว่าตนเองคงจะตาย จึงมีรูปแบบคล้ายที่พักของผู้ป่วยมากกว่าที่รักษาโรค ผู้ป่วยที่มารอความตายที่นี่ก็ต้องสวดมนต์เท่าที่จะทำได้ ได้ที่พัก ได้อาหาร ได้ยาสมุนไพร และกำลังใจจากบาทหลวง และเมื่อถึงช่วงสุดท้ายของลมหายใจบาทหลวงก็จะทำพิธีสวดเพื่อให้วิญญาณที่ต้องไปรอวันพิพากษามีโอกาสได้ไปสวรรค์เมื่อวันถึงสิ้นโลก ส่วนหน้าโบสถ์หรือโรงพยาบาลก็เป็นสุสานสำหรับฝังศพของผู้เสียชีวิตนั่นเอง แต่บางคนที่คิดว่าตนเองใกล้ตาย เมื่อสวดมนต์และรับยาไปนานเข้ากลับหายและกลับบ้านได้ ความศรัทธาต่อพระเจ้าและศาสนจักรก็เพิ่มสูงขึ้น ชื่อเสียงโรงพยาบาลลือไปไกล จนต้องขยายขนาดใหญ่โตต่อเติมเป็นกลุ่มอาคารซับซ้อนเหมือนโรงพยาบาลใหญ่ๆของประเทศไทยในปัจจุบัน

ต่อมาเมื่อการแพทย์เจริญมากขึ้นโรงพยาบาลก็ค่อยๆเปลี่ยนตัวเองช้าๆจากสถานที่รอความตายมาเป็นสถานที่รักษาความเจ็บป่วย จวบจนช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่งนี้เองที่อเล็กซานเดอร์ เฟลมมิ่ง แพทย์ชาวอังกฤษได้ค้นพบยาเพนนิซิลลิน ซึ่งฆ่าเชื้อแบคทีเรียได้อย่างได้ผล โรงพยาบาลจึงเปลี่ยนมาเป็นโรงพยาบาลในการรักษาคนอย่างเต็มรูปแบบเช่นในปัจจุบัน

ความเปลี่ยนแปลงเป็นกฎธรรมชาติ จากโรงพยาบาลที่ใครมาอยู่ต้องตายแน่เมื่อแปดร้อยปีที่แล้วก็ได้เปลี่ยนพัฒนามาเป็นโรงพยาบาลที่ใครมาอยู่ก็ตายไม่ได้ ต้องยื้อต้องใส่ท่อต้องปั้มหัวใจให้ถึงที่สุดของที่สุดในยุคปัจจุบัน